ඔබ මා රැවටුවා සම්බුලා

මේඝ වලාවන් තුරු මුදුන් පසු කරමින් 

වනයේ ඒ මේ අත සැරිසරද්දී

අඳුර මා සිත ලූහුබැන්දා.....

වටින තුටින හමන මඳ පවන

මා ගත දවා ගියා.....

සියතුන්ගේ අඳෝනාව වන මැදින්

ඇසී නෑසී ගියා

ඔබ තාම නෑ.......

අහරට වන පලා 

සොයමින් වන මැද ඔබ

ලතැවෙන්නේ......

මා සිත ගිනියම් තැටියක් ලෙද

දැවෙයි සොවින......

රාග දැලෙන් මත් වී නුඹ

වන මැද තවකෙකු සමඟින

රති කෙළියෙහි යෙදෙනායුරු

මා සිත් අබියස මැවි මැවී පෙණින

නිබඳ......

ඔබ මා රැවටුවා සම්බුලා

ආවෙමු ඔබ මා කැටුව රජ මැදුරෙන් 

වන වෙත.....

සුවපත් කරනට මා.....

”පලවැල සොයනට යමි 

මම දැන් හිමියනි වනයට”

කී ඔබ පැමිණියේ නැත තවම

හෝරා ගණනින් පසු වී ගොස් ය දැන්

දවයි මා ගත සිත නිබඳ.....

කුෂ්ට රෝගියෙකි මා දැන් 

ඔබට නොපෑහෙන.....

ඇයි  මා රැවටුවේ සම්බුලා